Het is weer écht de decembermaand, oftewel: de zielige kindjes campagnes waaraan de overheid flink mee betaald. De rest van het jaar vermijd ik het altijd al zoveel mogelijk, niet omdat ik het zo lastig vind zielige kindjes te zien, wel omdat ik het zo lastig vind omdat het mij elke keer weer herinnert aan het feit dat ik geen kinderen zou kunnen krijgen. En het lijkt een trend te zijn of te worden om kindjes in te zetten bij een goed doel… Want wie kan het nou niet over zijn of haar hart verkrijgen geld te geven aan kinderen.
Eén van die goede doelen dit jaar is weer eens Serious Request (3FM), dit jaar hebben ze gekozen als goed doel om aandacht te geven aan kinderen die sterven aan de gevolgen van diarree. Maar het is inmiddels de zoveelste keer dat 3FM iets doet met kinderen. In 2012 was het goede doel van Serious Request het terugdringen van babysterfte en in 2011 was het goede doel van Serious request “Moeders die er alleen voor staan in de oorlog”. Kortom: Kinderen gebruiken (of in mijn ogen, misbruiken) om geld te strikken mag en iedereen doet er aan mee. Maar als ik het vervolgens wat aan zou passen naar misbruik maken van kinderleed. Dus van de marketing technische kant zou je kunnen zeggen: zielige kinderen scoren. En dat zie je over de hele linie deze maand: Unicef die bij de supermarkt loopt te bedelen, de Voedselbank die vooral aandacht lijkt te hebben voor gezinnen met “het is zo sneu voor de kinderen” of de recente ramp op de Filipijnen van Giro555 waar op de homepage, jawel: een kind word afgebeeld. En natuurlijk is het erg voor deze mensen, maar betekent niet dat het makkelijker is om als onvruchtbare man, zeker deze maand, dagelijks geconfronteerd te moeten worden met kinderen en problemen met kinderen.
Nu weet ik ook, natuurlijk hebben die kinderen er niet voor gekozen in zo’n situatie te komen. Maar iemand die onvruchtbaar is, evengoed niet. Toch moeten “we” (Onvruchtbare mannen, evenals vrouwen) er maar mee dealen, want ontwijken is geen optie in deze maand. En soms gaat dat (voor mij althans) heel goed, maar bij een dagelijkse confrontatie word het wel heel lastig. Sommige mensen bestempelen het dan gelijk als ontkennen van problemen elders in de wereld, terwijl ik denk; tja, had het breder neer gezet en er was minder issue geweest, nu word er elke keer een kind naar voren geschoven en voelt het bij mij van binnen wat onprettig door het gevoel dat ik nimmer een biologisch eigen kind zou kunnen krijgen… Campagnes waarin kinderen ge(mis)bruikt worden, zullen mijn steun zelf nimmer krijgen, er zijn genoeg doelen te bedenken waarin het kind niet ge(mis)bruikt hoeft te worden, wereldwijd zijn er genoeg opties.
Het is nu nog even een paar weken op een houtje bijten en pogen het wat te ontwijken, maar echt bannen zal het tijdens mijn zwakte moment op het moment, niet echt kunnen.