Eigenlijk is dat altijd wel het geval, waar je ook komt en ik snap het ook wel, want het slechte nieuws wat je brengt, komt toch veel harder aan dan het goede nieuws. Vandaag had ik mijn controle in het ziekenhuis bij mijn endocrinoloog.
De controle is eigenlijk een standaard procedure. In het eerste jaar doen ze elk half jaar een controle, soms iets vaker, een beetje afhankelijk van hoe de testosteronmedicatie aanslaat en of de bloedwaarden niet heel sterk schommelen. Na dat eerste jaar, dat je door de medische molen bent gehaald, word je jaarlijks nog gezien door je endocrinoloog, mits je zelf er geen vragen bij hebt natuurlijk als het gaat om je medicatie (die in veel gevallen je huisarts kan beantwoorden) zou je mogelijk eerder terecht kunnen, maar in principe is dat de richttijd. Dus vandaag was mijn afsluitende afspraak van de medische molen-jaar en de start vanaf nu voor de jaarlijkse controle. Ik had al tussen kerst en oud-en-nieuw bloed laten prikken en kreeg vandaag de uitslag van het onderzoek. Mijn leverfuncties konden het nog prima aan, mijn bloedcellen waren in orde en mijn nieren konden de testosteron ook nog verwerken. Fijn!. Toen kwam het rijtje cholesterol, LDL en HDL. Die waren allemaal prima in orde en scoorde “bovengemiddeld”. Ook mijn glucose was prima qua score (die weet ik nog uit mijn hoofd) met een 4,4 mmol/l, wat onder de 5 mmol/l moet zijn.
Ook mijn prostaat was prima, die een waarde van 0,4 aan gaf, dat weet ik ook nog precies, want vorige week had ik nog een “prostaat onderzoek” bij mijn huisarts, daar ik wat problemen had die leken op blaasontsteking, maar dat kon ook de prostaat zijn. En dan gaat de arts voelen inwendig (via de anus) of dat “goed” zit daarbinnen. Het is een relatief simpel onderzoek, maar het zeer ongemakkelijk en absoluut niet patiënt vriendelijk. Daar kwam ook al uit dat de prostaat op zich prima was. Als ik dan vertel dat de norm van de prostaat in je bloedonderzoek bij 4 ligt (dat het dan licht verhoogd is) dan is het allemaal keurig.
Tenslotte kwamen we dan nog uit bij de daadwerkelijke testosteronwaarde. Ja, dat was dan het wat minder gelukkige nieuws van vandaag, want daar zat het niet helemaal goed. Ik had een te lage testosteronwaarde… Niet iets waar ik blij mee ben, daar ik met mijn tot nu toe 40 mg Tostran testosterongel per dag het prima kon doen, met name als het gaat om seksuele opwinding. Nee, het is nu het plan om weer te verhogen. Per dag zou ik in elk geval 50 mg (dus 10 mg meer) aan testosteron moeten gaan gebruiken en als ik zelf denk van “Het kan een stukkie beter”, dan op een dag 60 mg. Deze laatste deed ik wel eens als ik last had van een verkoudheid of iets dergelijks, zodat mijn lichaam dan nog wel voldoende testosteron krijgt voorzien of op een dag dat ik wat minder goed geslapen heb. Ik scoorde namelijk in mijn bloedwaarde 13 nmol/L, terwijl het Universitair Medisch Centrum Groningen de randvoorwaarden heeft staan van 16 tot 32 nmol/L. Ik zit er dus iets onder en om osteoporose (botontkalking) te voorkomen in de toekomst, is het nodig om voldoende testosteron in mijn bloed te hebben, daar het ook bijdraagt aan spierontwikkeling, alsmede het afvallen op zich zelf. Dus het is voor mij, als man, een essentiële stof, echter betekent het dan wel dat ik weer acceptatie moet hebben voor de bijwerkingen, en bij een hele hoge dosering, zijn die bijwerkingen echt niet tof, dan word het een gevalletje van “Hoersubsidie” aanvragen. Dat heb ik al eerder meegemaakt, toen ik op 100 mg testosteron per dag zat. En ik heb van mezelf al niet echt een laag libido ofzo, dus ik ben wel benieuwd hoe het weer uitpakt. Eerst maar rustig aan met 1 pompje (á 10 mg) Tostran erbij doen en dan afwachten… Wat gaat het doen met mij en bovenal: voel ik me ook minder vermoeid.
Ik ben namelijke en week geleden gestopt met de vele cola (welliswaar light) die ik dronk. Dit omdat ik merkte dat ik vaak moest plassen (en daardoor dus ook mijn prostaat werd onderzocht bij de huisarts) en leek me dat wel een slimme zet, daar de stof caffeïne (dat o.a. in cola zit) ertoe leidt dat je vaker moet plassen. Ik dronk echt veel cola; dagelijks gingen er in elk geval 2 grote flessen doorheen, en bleek nodig, om mij enigszins “alert” te houden. Nu ik ermee gestopt ben, merk ik ook eerdere vermoeidheid signalen op, iets wat bij Klinefelter behoord, en ik eerder nog niet zo ervoer, door het feit dat ik het onderdrukte met caffeïne. Nu dus wel, en slaap ik over het algemeen ook wat eerder, wat wel heel fijn is. Het nadeel echter is wel dat ik wat eerder op de dag al loom ben en aan het einde van de dag echt een soort “loom” gevoel hebt. Om deze reden is ook nu de testosteron wat verhoogt. Uiteindelijk bleek het “probleem” met de blaas iets met conditie te maken hebben, waarbij ik de drang van plassen zou moeten uitstellen. Daarbij vind ik het eerste uur / twee uur lastig, omdat je wel het gevoel hebt met plassen, maar stel je zou steeds gehoor eraan geven, dan plas je maar een heel klein beetje, maar echt fijn is het niet. Jammer genoeg is dat niet op te lossen met een kuurtje / pilletje, maar puur het trainen van de blaas. Als vraag ik me af hoe lang ik dat zou moeten trainen, nu ik het al een week zo “volhoud”. Ik merk wel dat de drang minder extreem is, maar dat ik nu zeg; het is “over”, dat absoluut nog niet. Het is afwachten.