Tagged with
ik en mijn klinefelter
Inmiddels is de operatie alweer vier weken geleden. Eigenlijk gaat de tijd best snel en ik heb me nog amper verveeld in de afgelopen weken en dat lijkt me op zich al een goed iets, want had dat van mezelf wel verwacht dat ik dat zou gaan doen. Natuurlijk heb ik ter plekke wel verschillende bezigheden voor mijzelf bedacht, maar…
Ja, dit is dan de 50e blog over het syndroom van Klinefelter en hoe ik deze meemaak. Het begon allemaal nadat ik besloten had het boek Ik en mijn Klinefelter te gaan schrijven en op 19 november 2011 besloot ik de eerste blog hier te posten. Inmiddels zijn we bijna negen maanden verder, en zijn we inmiddels tot deze 50e…
Gisteren had ik dan de controle-afspraak in het ziekenhuis. Tijdens deze controle, wat een soort van routine is word twee weken na de operatie gecontroleerd hoe het is gegaan en of het goed heelt. Ook werden de hechtpleisters, die de huid naar binnen trekt en daardoor je niet met hechtingen loopt te knoeien.
Gisteren was het dan zover: de dag van de operatie om de borstvorming weg te halen. Om half acht ’s ochtends moest ik me melden bij de dagopname van de plastische chirurgie. Vervolgens moest ik mijn ponsplaatje van het ziekenhuis afgeven. Even later werd ik door de verpleegkundige opgehaald.
Voordat ik begin met de inhoud van deze blog, is het goed te weten dat de inhoud van deze blog gebaseerd is op een zelf-onderzoek en niet gebaseerd is op een wetenschappelijke studie. Het is in principe een case report en kan dus bij iemand anders met het syndroom van Klinefelter, anders uitpakken.
Het aftellen is begonnen inmiddels tot de operatie, nog 4 nachtjes slapen. Ik heb er zin in, maar vind het ook heel spannend. Al is de spanning niet in de zin in van angst of iets dergelijks. Het is de laatste dagen nog wel wat geregel. Met name omdat pas afgelopen maandag gemeld werd door de nieuwe chirurg dat ik…