Een maandje geleden stond ik weer eens op de weegschaal en schrok eigenlijk wel een beetje van mijn gewicht (toen 107 kg (shame)) op dat moment… Dat niet alleen, begon ook te merken dat ik niet helemaal lekker meer zat in de textiel die ik droeg. Dus vond het dan direct wel tijd worden om dan actie te ondernemen en aangezien dat de vorige keer wel goed was bevallen met maaltijd vervangers, ging ik dat dit keer ook doen, alleen dit keer van het merk Modifast, omdat ik het vermoeden heb dat ik beter reageer op een dieet dat gebaseerd is op eiwitten dan op koolhydraten. Na een beetje prijzen te hebben vergeleken, kwam ik uiteindelijk uit bij de webwinkel De Weegschaal die eigenlijk het meest voordelige was in de producten en heb gelijk een hele rits aan producten besteld. Uiteindelijk de eerste twee weken “fulltime” alleen de producten als de maaltijden geconsumeerd en nu vervang ik dan nog twee van de drie maaltijden.

De Modifast toer bevalt me vooral wel omdat het vrij gemakkelijk is om klaar te maken, gebaseerd op water wat je toevoegt en zo een maaltijdvervanger eigenlijk overal wel kan bereiden. Nu zijn er ook lastige momenten en heb ik als snack vaak een augurk (lijk haast wel een zwangere vrouw erin), wat mijn favoriet is. Waarom? Het is zoet, zuur en hartig tegelijkertijd en ik ben niet afhankelijk van de derving van het product. Kortom ideaal. Al moet ik zeggen dat vooral de eerste 3 tot 4 dagen erg lastig was… Nu gaat het wel goed en ben ik ook wel gewend aan deze volumes en vult het ook wel aardig.

Vanmorgen mijn “weegmoment” gehad na ongeveer vier weken aan de lijn, en inmiddels ben ik dan al teruggezakt naar een gewicht van 96,7 kilo. Inmiddels dus alweer 10 kilo eraf. Ik ben er wel trots op eigenlijk, dus bij de paasbrunch bij mijn ouders ook even eens wat extra’s genomen om het “te vieren” voor mezelf: ik vond dat ik het wel verdiend had. Mijn streven is uiteindelijk om tussen de 85 en 90 kilo uit te gaan komen voor ik verder ga met afbouwen van de maaltijden (lees: maaltijdvervangers), al moet ik eerlijk zijn: ik vind het wel ontzettend relax dat ik niets anders in huis hoef te hebben en een caramel pudding als maaltijd is voor mij geen straf (en het smaakt ook nog eens goed!). Dus als ik nog eens een kilo of 10 eraf krijg, zou het dik in orde zijn en daarna is de uitdaging… Het eraf houden. Dat is toch altijd wel het meest lastige, afvallen op zich is gewoon niet moeilijk en het is toch wel voor mij een levenslange strijd. Maar het moet gewoon… Ik moet zeggen, ook al zou ik tussen de 85 en 90 kilo uit komen: voor mijn lengte van 1,78 is dat nog geen gezond gewicht, maar nog officieel overgewicht. Maar om eerlijk te zijn: die indicaties voor een gezond gewicht boeien mij niet zo zeer, mijn gezondheid is goed, mijn hart werkt prima, mijn bloeddruk is top, cholesterol is top etc. etc. Dat word ook elk jaar weer gecontroleerd omdat ik immer het syndroom van Klinefelter heb. Dus daarvoor hoeft het ook niet zo nodig, maar bij dat gewicht voelt voor mij top. Moet natuurlijk wel een lekkere knuffelbeer blijven… 🙂

Deel dit: