Een nieuw jaar, dus nieuwe kansen. Althans, dat zie ik dan maar zo. Veel mensen hebben goede voornemens en in het boek Ik en mijn Klinefelter schreef ik al enkele van mijn voornemens om toch mijn soort van kinderwens in vervulling te laten gaan. Eén van de manieren waarop ik dat zou kunnen verwezenlijken, is door de Kindermassage als bijscholing erbij te gaan doen.
Vandaag was dan ook mijn eerste lesdag daarvoor in Apeldoorn, waarna volgende week donderdag mijn 2e lesdag volgt. Tijdens de cursus leer ik verschillende manieren om het kind te benaderen, maar ook om mee te gaan in het spel van het kind zijn. De kindermassage is één van de massagevormen die komende 2 maanden erbij komt in mijn massagepraktijk en heeft als doel het verbreden van mijn kennis en doelgroep. Maar daarnaast omdat ik wel graag kinderen in mijn omgeving aan trekken. Daarnaast is het ook voor mij een openlijke confrontatie. In mijn cursusgroep waren enkel alleen mensen aanwezig met kinderen, en wederom (zoals het wel vaker is tijdens de cursussen) was ik de jongste van het stel. En tja, het is dan kindermassage en dan komen hun eigen kinderen ook weer te sprake. Ik was stiekem wel bang vandaag of de vraag gesteld zou worden of ik eigen kinderen had, maar die confrontatie bleef –gelukkig- uit. Wel vond ik het lastig soms wanneer de cursusleidster het steeds had “als je eigen kinderen hebt”… Ja, dat plaatje kan ik me alleen maar voorstellen in dromen, maar zelf kinderen hebben, dat is helaas niet voor mij weggelegd. Dat levert toch wel wat lastige situaties op vind ik dan, of misschien is lastig een groot woord nog, maar merk dat ik niet gelijk in huilen uitstort, maar het wel gevoelig bij mij ligt.
Het is een nieuwe fase ook die ik wil aangaan, of misschien is fase niet eens het juiste woord, maar vooral een uitdaging, om hetgeen wat mij zoveel raakt, juist meer te gaan opzoeken. Na de cursus heb ik nog even 1 op 1 met de cursusleidster gebabbeld, eigenlijk met de vraag; kan een kinderloos iemand wel een kindermassage geven? En wijzen ouders dan niet naar de masseur met het vingertje “wat kan jij er nou van weten, je bent geen ouder!”. Ze vertelde me dat juist de kinderloze masseurs meer oog hebben om objectief te kijken naar het kind en juist een streepje voor kunnen hebben op de masseurs met kinderen, omdat iemand zonder kinderen geen invulling gaat maken met de referentiekader van het eigen kind. Ja, dat klonk voor mij nog wel logisch. Ze wist dan niet dat ik onvruchtbaar ben, en weet ze nog steeds niet, maar is dan toch wel de vraag die bij mij leefde.
Voor nu heb ik in elk geval een dag Kindermassage erop zitten. Voor mijn praktijk zijn er in elk geval punten waarmee ik aan de slag kan. Volgende week donderdag heb ik mijn 2e en laatste dag kindermassage, voor ik weer een certificaat aan de muur kan hangen. Het is vooral een kwestie van oefenen waarschijnlijk, niet de massage op zichzelf, maar vooral hoe ik het kind zou gaan benaderen. Ook zal ik mijn gebruikelijke intakeformulier aanpassen naar een speciale versie voor het kind, want vele zaken zijn bij kinderen anders dan voor volwassenen heb ik vandaag geleerd. En dan denk ik met name aan dingen waar kinderen stress van kunnen krijgen, zoals het uit elkaar gaan van ouders, het niet meer thuis –kunnen- wonen etc. En wat ik dan fijn vind aan deze massage, is dat ik toch wat voor kinderen kan betekenen, op wellicht mijn eigen manier, maar dat is ook een manier. Het krijgen van eigen kinderen, dat is geen optie, wat ik eigenlijk al vaker genoemd hebt, maar het geven van mijn liefde aan een kind, kan prima door een goede massage. En wat ook nog een invalshoek is, waar ik aan kan werken, is door er een workshop van te maken voor ouders. Ach… Het zijn allemaal dingen waar ik nog over na kan gaan denken.
Wanneer eenmaal de eerste kinderen komen, zal het voor mij wel wennen zijn, en het zal vast wel een aantal keer “fout” gaan, hoewel ik het bewust tussen aanhalingstekens benoem, want fout is het niet, het zal voor mij een kwestie zijn van leren, want net als bij ouders: dat leer je niet in 1 of 2 dagen, ondanks dat ik een aantal tools mee heb gekregen.
Vanaf woensdag 16 januari is de Kindermassage voor het eerst te boeken in de praktijk, ik ben benieuwd hoe het uitpakt, maar ook.. Wat gaat het doen met mijn gevoel?
Ik vind het bijvoorbeeld nog steeds lastig om zwangere vrouwen te masseren, ondanks dat ik deze massage (zwangerschapsmassage) wel weer heb open gezet in mijn reserveersysteem. Ik denk voor nu vooral dat het een kwestie van doen is, en als ik het een dagje niet trek, ik gewoon zo’n afspraak afzeg, omdat ik dan geen kwaliteitsmassage kan geven… Inmiddels heb ik wel een beetje een manier gevonden voor mezelf om zwangere vrouwen te masseren, vooral dat ik de vrouw masseer, en wat minder het ongeboren kind. Op die manier houd ik mijn tranen achter mijn ogen wat in bedwang en kan ik alleen maar hopen dat het nare gevoel dat ik erbij heb, steeds minder word.