Zo’n 10 dagen geleden had ik dan eindelijk het telefonisch doornemen van de uitslagen uit een urineonderzoek en een zeer uitgebreid bloedonderzoek. Ik kon van te voren al wel de bloedwaarden inzien, zo fijn dat dat tegenwoordig kan middels een app van het ziekenhuis. Ik kon me in die zin dan ook alvast wat voorbereiden op het gesprek met de endocrinoloog en ook al mijn bedenkingen over de testosteronsuppletie meegeven.
Zo schreef ik daar al over in mijn vorige blog, dat de testosteronwaarden wederom weer waren gedaald ten aanzien van de meting daarvoor, waar amper 2 maand tussen zat. Dat heb ik dan ook weer besproken met de endocrinoloog. Het was dan ook het voorstel om toch over te gaan naar sustanon 250 mg, welke ik afgelopen maandag bij mijzelf heb geïnjecteerd. De endocrinoloog vroeg er nog wel naar of ik dat kon, maar ik gaf al aan, ik ben bevoegd en bekwaam in het zetten van deze injectie bij anderen, waarom zou ik het dan niet bij mijzelf kunnen doen? Daar had ik wel een punt aldus de endocrinoloog. Dus ik haalde de medicatie bij de apotheek, waarbij ik alleen de ampullen kreeg. Ik vroeg nog: waar zijn de injectietoebehoren? Waarop de apotheker mij wat verbaasd vroeg; maar dit word toch bij de huisarts geïnjecteerd en die heeft wel de benodigdheden. Na het uitleggen en expliciet vragen naar mijn benodigdheden en dat ik graag veilige injectienaalden wilde, moest het nog wel klaargemaakt worden. Uiteindelijk kwam ze terug, dus stiekem nog even spieken in het zakje of alles er wel echt in zat. Helaas: de opzuignaalden ontbraken nog, dus daar ook nog naar gevraagd (die bestaan niet als veilige naalden), waarna ik bizar lange opzuignaalden mee kreeg van ruim 5 cm lang, waar de ampul zelf maar 2 cm diep is uiteindelijk. En bij navraag kon ik ook nog een naaldencontainer meekrijgen.
Na het bezoek bij de apotheek ook maar gelijk de injectiespuit klaargemaakt en mezelf met sustanon geïnjecteerd in het bovenbeen. Ik vond het wel even spannend in de zin van: ik had nog nooit mezelf moeten injecteren, uitsluitend bij anderen en eerlijk is eerlijk… Dan sta je aan de goede kant. Maar eigenlijk: het viel me enorm mee. Natuurlijk voel je even het prikje en ik had er zorg aan gedragen dat mijn bovenbeen spier in ontspanning lag. Maar eenmaal als de injectienaald dan door de huid is, is het goed te doen. Uiteindelijk heb ik een dag of 5 nog spierpijn gevoeld in de geïnjecteerde spier, maar aan de andere kant: wat een genot om elke ochtend een kwartier later uit bed te kunnen stappen omdat de testosterongel niet meer hoefde in te drogen.
We zijn nu op dag 7 sinds de start van de sustanon. En hoewel ik veel bijwerkingen had verwacht zoals agressie, prikkelbaarheid, opgefokt zijn, puberaal gedrag, verhoogde libido, verandering van smaak etc., heb ik me best gedeisd kunnen houden. Ik merkte vooral een innerlijke opgefoktheid en daardoor meer prikkelbaar. Ook had ik wel een verhoogde libido, maar voor de rest viel het best mee. Maar ik moet ook zeggen. Ik heb in die zin dan ook wel de vraagtekens: ik gebruikte altijd 60 mg of 70 mg testosteron (wisselde om de dag) met Tostran. Hoe kan dan “slechts” 250 mg testosteron voor 3 weken gelijk staan aan de dagdosering welke ik met 21 dagen een totaal zou hebben van 1360 mg testosteron wat je bij dagelijks gebruik zou hebben…? Ik heb in die zin dus mijn twijfels, maar ergens met 5 weken heb ik een bloedafname als het goed is en dan gaan we zien wat het doet aan testosteronwaarde in het bloed. Kwestie van afwachten. Ik hoop als het straks goed is, dat ook mijn vermoeidheid afneemt. Dat is het streven althans…
Vitamine D-deficiëntie
Verder kwam uit het bloedonderzoek een behoorlijke vitamine D tekort uit. Er was een bloedwaarde geprikt van 25,7 nmol/l in het bloed voor vitamine D. Daar moest de endocrinoloog dan ook wat mee (streefwaarden in het UMCG ligt op 80 nmol/l) en dit kon ook de enorme vermoeidheid veroorzaken. Dit hoorde ik ook nog ter bevestiging van mijn diëtist die ook aangaf dat ze dit nooit in de voeding alleen had kunnen bijstellen. Zeker niet als je beseft dat vitamine D aangemaakt word middels zon in de huid en de voorgaande periode nou net de zomer was. Als ik dan ook terugdenk, dan is het niet zo gek dat ik al sinds januari zo ongeveer vermoeidheidsklachten heb. Heb ik ooit aan vitamine D gedacht? Nee, eigenlijk niet. Ik stelde meer voor dat dit een testosterondingetje was… Maar tegelijkertijd weet ik nu ook dat er vitamine D nodig is om het testosteron op niveau te kunnen krijgen. Helaas had de diëtiste ook minder goed nieuws, ondanks de enorme dosering van vitamine D (met 50.000 IE elke 28 dagen), gaf ze aan dat haar ervaring is dat mensen er maanden tot een jaar over doen om weer op niveau te komen en als ik dan heel eerlijk ben: ik ben ook van het type dat het me die tijd niet gunt. Ze vertelde ook dat veel mensen met deze waarde vaak ook alleen nog maar slapen, dus in dat opzicht denk ik wel bij mezelf; dan doe ik het niet heel gek… Maar ik zou het zo graag anders zien.
Ik denk wel dat ik het eerst niet heb gemerkt omdat ik de luxe kreeg bij mijn werkgever om altijd late diensten te werken, waardoor ik in die zin laat begon en dus ook de meeste uren maak, ondanks de verstoringen in de slaap (die blijkbaar ook symptoom waren van de vitamine D-tekort). Nu ik bij de huidige werkgever werk in met name ochtenddiensten, zal ook wel voor het lijf een omschakeling zijn geweest dat er praktisch gezien wat tekort is ontstaan in slaap, althans: ik ga altijd echt op tijd naar bed bij een vroege dienst, tegen half 9 lig ik vaak al op bed en gaat om kwart over 5 de wekker weer. Niet dat ik direct op sta, meestal lig ik nog een kwartiertje.
Ik hoop in elk geval zelf wel weer dat het snel opgeknapt word. Dan word ik ook weer een beetje een leukere versie van mijzelf, want nu heb ik merendeels van de tijd niet dat gevoel.