Inmiddels is het alweer een paar maand geleden dat ik voor het laatst een blog heb geplaatst. De reden? Ik heb het gewoon gi-gan-tisch druk met alle activiteiten naast elkaar. Zo druk dat ik het soms zelf niet meer goed kan overzien en zelfs mijn vrije tijd in moet plannen. Hoe dat allemaal komt en waar ik mee bezig ben? Dat lees je vandaag in deze blog…
Er zijn veel verschillende activiteiten waar ik momenteel mee bezig ben, waarbij mijn opleidingsactiviteit toch wel de belangrijkste of het meest omvattende is. Ook zit daar met oog op mijn persoonlijke balans de meeste uitdaging in. Ook is sinds mijn laatste update de stichting opgericht en zijn we van start gegaan waarbij ik gelukkig al een heel mooi en enthousiast team om mij heen heb verzameld. Tenslotte zijn de activiteiten rondom werk nog steeds gaande, maar alles samen: dat is gewoon veel.
Stichting
Allereerst maar de stichting, deze is formeel opgericht op 18 oktober 2017. Op zichzelf ook een bijzondere datum van oprichting, want op 18 oktober 2011 kreeg ik de diagnose syndroom van Klinefelter te horen. Niet dat het een bewust gemaakte afspraak was bij de notaris, maar toch voelt het dan wat bijzonder. Binnen de stichting was eerst de focus om mensen op te leiden welke gingen masseren, waarbij een meerderheid geslaagd was in januari en sinds eind januari mensen met een minimum inkomen voorzien van een ontspannende of klachtgerichte massage. Inmiddels zijn we dan ook al zo’n 4 maanden open en zien we dat zo ongeveer 4 op de 5 massages gericht zijn op klachten. Met de stichting zijn we om de week op een avond open, maar het kost daarbuiten wel wat meer tijd, met name om mensen op te leiden. Inmiddels zijn we al met de tweede cursusgroep bezig en zullen ze binnenkort hun examens moeten doen. Zo kost het toch de nodige inspanning, helemaal omdat de massageavond op één van mijn stagedagen valt en daarmee de nacht toch even een stukje korter maakt.
Opleiding en stage
Zoals je misschien al eerder hebt gelezen ben ik bezig met de opleiding verzorgende IG (IG staat voor individueel gericht). Ik doe deze opleiding via de zogeheten derde leerweg, oftewel: via een thuisopleider. Is het dan wezenlijk anders dan een ROC? Nee, qua inhoud en te behandelen stof niet. Alleen de wijze waarop het word aangeboden is anders. Zo moet ik onder zelfdiscipline de stof tot mij nemen: alle boeken heb ik namelijk wel in huis, maar het zelf leren, dat moet ik toch echt volledig op eigen initiatief doen. Zo plan ik ook mijn eigen examens in welke ik dan doe op centrale examenlocaties. Voor mij is daarbij bv. de locatie in Assen het meest dichte bij. Voor de verpleegtechnische handelingen, waarbij je moet denken aan injecteren, een katheter inbrengen en verzorgen of het inbrengen van een neus-maagsonde heb ik de afgelopen maanden praktijklessen gevolgd in Zwolle waarbij ik komende zaterdag een ontwikkelingsgericht examen moet afleggen. Het is ontwikkelingsgericht omdat je nog wel wat foutjes mag maken (het is voor de ontwikkeling), aan het einde van de opleiding zal ik binnen mijn stage nog een kwalificerend examen krijgen. Daarin mag ik dan weer geen fouten maken.
Verder ben ik qua theorie examens eigenlijk al erg ver. Van de 11 theorie examens heb ik er al 8 behaald. Naast de theorie examens heb ik dus het praktische ontwikkelingsgerichte examen en 3 kwalificerende examens op de stageplaats. Tenslotte moet ik nog 2 werkstukken maken over keuzedelen. In mijn geval gaat het om de thema’s Ondernemend gedrag en Inspelen op innovaties. Als ik alles heb behaald, zou ik mijn diploma ontvangen. Wanneer dat precies gaat lukken, weet ik nog niet precies. Ik hoop op halverwege 2019. Dan heb ik in 2 jaar de opleiding gedaan, waarbij het binnen een ROC meestal 3 jaar is.
Sinds april ben ik ook begonnen aan mijn stage. Het is een pittige stageplaats (in een verpleeghuis met dementerenden van het hoogste niveau) en ik leer er wel veel, maar ook leer ik veel over mijzelf. Zo heb ik in de 5 weken die ik inmiddels heb gehad en ik denk eerlijk gezegd dat deze doelgroep, niet de doelgroep is die goed bij mij past. In elk geval niet voor volledige dagen van 8 uur. Ik mis als het ware het “echte” praatje. Ik weet namelijk dat ik niet goed ben in praten over koetjes en kalfjes. Daarbij is dan ook zo dat ik beter ben in vlotte contacten, dus 8 uur zitten bij en met dezelfde mensen die ik niet zelf heb gekozen die ook nog veel van het geestelijk vermogen bij mij vragen vind ik dan wel pittig. Daarbij komt dat toen ik deze stageplaats vond mij verschillende dingen beloofd waren, zoals dat ik kon switchen tussen plaatsen van somatische zorg (lichamelijk), de thuiszorg en bij dementerenden. Pas een paar weken voor aanvang kreeg ik te horen dat ik alleen bij dementerenden stage kon lopen. Bovendien werd mij vertelt dat ik voor een veel kortere periode terecht kon, namelijk maar 4 maanden in plaats van de beoogde 13 maanden. Met andere woorden: ik zou niet kwalificerende opdrachten kunnen doen. Hoe dan ook zou ik dan een nieuwe stageplaats moeten vinden (daar ben ik druk mee bezig), waarbij ik zeker zou willen kiezen voor de somatiek of thuiszorg. Daar word namelijk in veel mindere mate niet voor de cliënt gekozen, maar met de cliënt. En dat vind ik eigenlijk heel erg belangrijk. Op deze plaats word ik vooral heel erg moe ervan. Het geeft voor mij gewoon duidelijk weer dat dit niet mijn plek is.
Tegelijkertijd kan ik op deze stageplaats wel heel goed de basis leren van bijvoorbeeld mensen wassen en te communiceren. Zo heb ik afgelopen week zelfstandig 2 heren mogen wassen en douchen. Dit zijn voorlopig mijn “focuscliënten” waarbij ik de eerste handelingen op oefen en ook de relatie beter mee kan onderhouden. Later zou er nog wel een vrouw bij moeten komen, omdat daarbij het natuurlijk wel allemaal net even anders gaat. Ik vind die handelingen zelf doen wel erg leuk, maar ik weet al dat op de verpleegtechnische handelingen die maar erg weinig voorkomen op mijn afdeling en dat is juist iets wat mij erg aanspreekt. Vandaar dat ik ook liever de volgende stage op de thuiszorg of somatiek doe. Ik vind het wel jammer dat je als student van de derde leerweg geen enkele aanspraak kan maken uit de CAO afspraken, dus geen stagevergoedingen in de zorg, geen reiskostenvergoedingen etc. Bij de huidige onderhandelingen heb ik dit wel meegegeven als tip voor de nieuwe CAO.
Naast de stage probeer ik ook nog te leren voor de theorietoetsen etc. Al is dit wel veel samen. Zo ben ik al met al inclusief studeer- en reistijd toch gauw 20 tot 25 uur bezig ermee.
Werk
Ook het werk loopt natuurlijk gewoon door. En zelfs daar had ik een complexe cliënt. Alleen nu ik stage loop, vind ik deze cliënt eigenlijk helemaal niet zo complex meer. Gelukkig kan ik met mijn leidinggevende afstemmen dat bij invalcliënten ik minder complexe cliënten krijg. Zo hoop ik eigenlijk een beetje de balans te houden tussen werk en dat is wel fijn. Inmiddels ben ik binnen mijn werk ook nog de vakbondsconsulent geworden waardoor ik wat meer afwisseling heb. Met mijn kennis vanuit mijn opleiding en dan mijn werk is het een mooie aanvulling op elkaar. Bovendien versterkt het mijn netwerk ook nog eens. Ik heb nog steeds een 15-urige overeenkomst, welke ik vul over 3 dagen in de week. Al hoewel: de 15 uur is eigenlijk een stukje schijn omdat reistijd tussen cliënt A en B al niet telt als werktijd. Dus in werkelijkheid ben je meer/langer met je werk bezig dan de 15 uur.
Massagepraktijk
Tenslotte heb ik dan nog mijn eigen massagepraktijk. Omdat ik toch keuzes moet maken in hoe besteed ik mijn tijd, was het onvermijdelijk om de meest onzekere factor qua inkomsten in te korten. En omdat ik ook lesdagen op zaterdag waren, had ik in maart en april maar heel weinig openingsdagen. Maar wil ik dan mijn opleiding halen, moet dat simpelweg wel. Er zit wel een ander (flink) nadeel aan: ik heb een stuk minder aan inkomsten, ook omdat ik gewoon minder tijd heb. De massagepraktijk komt op een laag pitje te staan en zal het ook de komende tijd zo blijven. Ik hoop dan toch ook wel dat ik volgende week in één keer slaag in het examen zodat ik weer elke week op zaterdag gewoon open kan en geen herexamen hoef te doen. Dit doe ik inclusief de administratieve belasting ook nog voor ongeveer 5 tot 10 uur per week er dan bij. Hierbij reken ik niet de aanpassingstijd voor de nieuwe wetgeving overigens.
Voorlopig moet ik sowieso even wat extra tijd erin stoppen, want vanaf 25 mei a.s. gaat de nieuwe privacy wetgeving in (GDPR). Ik heb dan ook al veel tijd moeten stoppen in de beveiliging van de website en vorm te geven aan de nieuwe wetgeving. Bovendien mag ik niet meer zonder expliciete toestemming van de cliënt zijn of haar persoonlijke dossier (waar gegevens over de voorgaande massages in staan) langer dan 2 jaar bewaren. Dit heeft dan ook wel tot de consequentie geleid dat ik vorig weekend ruim 500 dossiers langs moest gaan om na te gaan wat de laatste behandeldatum was en daaruit heb ik ruim 300 mensen moeten berichten over deze maatregel. Tijdens het pinksterweekend gaat er vervolgens opgeruimd worden, al is dat niet makkelijk “delete en weg”. Ik moet vervolgens conform de wet namelijk ook registreren van welke personen ik zo’n dossier heb verwijderd. Het is een best complexe wet waar ik mij al tijden aan over het verdiepen ben. Privacy is wel goed, maar tegelijkertijd kost het voor een kleine ondernemer best veel tijd en energie..
De komende tijd zal de opleiding dus wel centraal blijven staan en ik kan dus ook niet beloven wanneer ik weer een blog schrijf. Ik weet dan ook wel dat het een pittige periode word met weinig tijd. De grootste uitdaging van deze periode is: hoe zorg ik ervoor dat mijn energie-niveau eigenlijk zo goed als mogelijk in balans blijft zonder dat ik mijzelf voorbij loop.