Vandaag is het inmiddels de derde dag dat ik gebruik maak van de nieuwe testosteronmedicatie. Afgelopen donderdag maakte ik voor het laatst gebruik van Androgel en vrijdag voor het eerst heb ik kennis gemaakt met mijn nieuwe medicatie: Tostran. En dan zou je denken; merk je nu al verschil? Ja, wel degelijk. Testosteron is een hormoon en gezien de inwerktijd van deze medicatie, merk je vrij snel verschillen op. Dat doe je sowieso wel bij hormonen, zeker als je al wat gewend bent.

Tot donderdag gebruikte ik nog 10 gram Androgel, waar dan 100 mg aan testosteron in zit. Vanaf vrijdag ben ik overgegaan naar Tostran, hier gebruik ik  maar 2 gram van, maar geeft 40 mg aan testosteron. Er heeft dus een flinke aanpassing plaatsgevonden aan de medicatie en ik vind het wel prima zo. De reden van de wisseling is doordat ik aan de endocrinoloog had aangegeven te veel last te hebben van de bijwerkingen. Ik had met de hoge dosering testosteron hele dagen het gevoel van geilheid en om mezelf enigszins in bedwang te houden en niet de hele dag met een erectie te hoeven lopen, vaak aan masturbatie te moeten doen. Daarnaast maakte het mij heel druk in mijn hoofd wel, omdat je dan telkens jezelf moet remmen in je seksuele opwinding, om in het dagelijks leven goed te kunnen blijven functioneren. Dat maakte vooral heel moe. Aan het begin is die seksuele opwinding leuk hoor, ook wel grappig… Maar naar verloop van tijd word je gewoon moe van jezelf.
Nu ben ik dan sinds vrijdag aan de Tostran en merkte de eerste dag gelijk verschil! Maar omdat ik al op 20 april een blog geschreven had, had ik zoiets van, misschien kan ik beter even een paar dagen wachten zodat ik een beeld kreeg van een paar dagen. En ondanks dat je de situatie niet 1 op 1 over kan nemen zoals in november ik begon met de Androgel, en omdat de situatie in zijn totaliteit anders is, kun je wel de verschillen beproeven.

Zo merk ik toch heel duidelijk dat ik qua seksuele opwinding, het mij niet in de weg staat en véél minder is. Het is daardoor ook een stuk rustiger in mijn hoofd wat ik  ook wel weer prettiger vind, omdat ik daardoor gewoon meer tijd heb voor andere dingen, zoals werken aan deze blog, maar ook aan het boek Ik en mijn Klinefelter, waar ik inmiddels na de eerste correctieronde van Karlijn, stukjes aan het nakijken en herschrijven ben. Daarnaast word ik er ook minder moe van aan het einde van de dag. Wat mij ook heel erg opvalt, is dat ik rustiger ben. Ik ben nog niet echt in omgeving geweest van mensen, want ik had deze week in mijn praktijk afgeblokt i.v.m. de griep die ik vanaf maandags dan had, maar ik heb het idee, dat ik niet zo ping pong bal meer ben dat moet stuiteren. Ik voel ook meer van binnen de rust weer goed zitten.

Wat mij dan ook opvalt, is de eetlust die veranderd is. Inmiddels heb ik geen koorts meer, dus daar heb ik dan niet echt last van die van invloed is op de eetlust, en ik kan me ook niet voorstellen dat het komt door liefdesverdriet of iets dergelijks (want dat heb ik nooit dat het invloed heeft op mijn eetlust). Ik denk dat het toch echt komt dat de testosteron naar beneden is gegaan. Immers toen het omhoog ging; kreeg ik méér trek, en nu het weer naar beneden is bijgesteld, heb ik ook weer minder trek, althans: zo lijkt het. Nu heb ik dus wel rustige dagen gehad met weinig lichamelijke inspanning, maar toch, als ik het vergelijk, dan is mijn volume qua eten verlaagd naar de trek die ik heb. ‘s Ochtends consumeer ik een boterham nu minder, en dan ben ik simpelweg verzadigd. En ook de avondmaaltijd is iets veranderd. Tijdens de 100mg Androgel-fase (om het zo maar te noemen) moest ik méér eten om verzadigd te zijn. Dus naast het vlees en groente, maakte ik vaak wat krieltjes of rosti-rondjes bij. Terwijl ik nu weer moeite moet doen om vlees én groente op te krijgen. Simpelweg omdat ik geen trek heb dan. Dat is dus iets wat mij wel heel erg sterk opvalt.

Eigenlijk vind ik het helemaal niet erg dat ik niet zo explosief veel trek meer heb. Dat betekent namelijk ook dat ik minder zin in (lekkere) dingen heb, maar ook dus minder energie meer naar binnen werk omdat ik trek heb. Dat geeft mij weer kans om het gewicht wat de laatste maanden erbij is gekomen, weer te verminderen naar een wat minder overgewicht. In de maanden tussen november en nu was ik namelijk zo’n 16 kilo gegroeid: veel te veel. En de artsen zeiden ook. Ga je niet druk maken, want je zit met je medicatie nog niet op het gewenste effect. Dat klopte ook, want deze is nu weer naar beneden gegaan. Maar toch moet ik wel wat meer weer gaan opletten. Eigenlijk is het dus wel  fijn dat de eetlust verminderd word met de testosteronmedicatie. Dat zorgt weer voor een beetje perspectief als het gaat om het gewicht en een beter gewicht te hanteren.

Tot nu toe ben ik dus wel erg blij met de nieuwe medicatie. Het geeft mij de rust waar ik aan toe was. Het is nu afwachten hoe het gaat, hoe gaat het bijvoorbeeld met de lichaamsbeharing met deze dosering. Ik verwacht bijvoorbeeld dat het minder snel gaat. En het is afwachten wat het doet met mijn bloedwaarden. Dat moet ik met een week of vier laten prikken weer in het ziekenhuis… Afwachten dus… Maar gelukkig ben ik inmiddels een geoefende wachter.

Deel dit: