Sinds de operatie ben ik dan officieus aan het lijnen, daarvoor was het meer experimenteren met wat ik zou moeten eten, maar nu gaat het ook zijn gangetje, met het gewicht naar beneden.
Het meest lastige aan het afvallen op dit moment, vind ik met name dat ik veel bewegingen niet kan én mag doen, door de operatie. Met name mijn linker arm is nog niet geschikt omdat daar nog een gaatje zit als wond. Dus ook zaken als buikspieroefeningen, die zitten er gewoon nog niet in omdat de romp in zijn geheel met elkaar verbonden is. Dus qua beweging zit alleen wandelen erin. Fietsen is ook geen optie; dat is immers ook niet toegestaan. Dus je kan eigenlijk om af te vallen enkel alleen je energie-inname verlagen en zoveel mogelijk wandelen in plaats van met de bus gaan. Met het weer van afgelopen week kon dat ook prima en heb ik best wat kilometers nog gelopen: ook soms wel uit weigering wat je voor een klein eindje van 2 kilometer moet betalen om met de bus te gaan… Dat kun je dan net zo goed lopen.
Vanmorgen was het dan weer het wekelijkse weeg-moment. Vanmorgen stond het de stand op 96,3 kilo. (Afgevallen kilostand momenteel op 7,5 kilo) Als ik dat dan zeg tegen iemand, dan zeggen mensen; “Echt?? Zoveel nog? Dat is niet aan je te zien.” Dat vraag ik me dan af. Ik vind het in elk geval te veel en volgens de maatstaf Body Mass Index (BMI) is het nog steeds in te stadium van “Obesitas”. Naja, opzich trek ik me niet heel veel aan van de BMI, maar ik ben zelf niet zo blij met dit gewicht. Ik zou zelf tussen de 80 en 85 kilo uit willen komen. Volgens de BMI is dat nog steeds overgewicht, maar dat is wel het gewicht waar ik me comfortabel in voel. In stapjes van 5 kilo is mijn plan, dus mijn volgende target is 95 kilo.
Ook afgelopen week: Bloody hell
Ik mocht afgelopen week weer voor het eerst douchen, en op de tweede dag, vorige week woensdag, dat ik weer mocht douchen, ging dat niet helemaal goed. Omdat ik woensdagochtend nog de huisarts had gebeld over de wondverzorging, moest ik het dagelijks even schoon spoelen. Dat deed ik dus woensdagavond de 25e juli, mijn recherborst ging wel goed, dat zit immers ook helemaal schoon en dicht, maar links ging niet helemaal goed; immers zit daar het gaatje in, met als gevolg dat er bij het spoelen ineens rode vloeistof langs mijn lichaam vloeide. Uit paniek ben ik gelijk onder de douche weggestapt en als eerste contact gezocht met Monica, dat is een soort van 2e moeder, die op het tijdstip dat het gebeurde (rond half 11/11 uur) nog zeker wakker zou zijn. Die wist niet of het zo hoorde, dus ik heb de dokterspost gebeld.
Uiteindelijk kreeg ik de dokter zelf aan de lijn en daar heb ik het verhaal neergelegd. Omdat het rode vloeistof eigenlijk niet lang doorging nadat ik onder de douche vandaan kwam en het een lichtrode kleur had, dacht de dokter dat het eigenlijk niets anders was dan lymfevocht, in combinatie met wat bloed en natuurlijk het water van de douche, maar het zou niets ernstigs zijn en gewoon weer afdekken met een gaasje. De schrik zat er ook nog wel goed in.
De donderdagavond was ik eigenlijk wel zenuwachtig om te douchen, met name omdat de schrik er nogal in zat bij het spoelen van de wond. Gelukkig is het na het “Bloody hell-incident” allemaal goed gegaan en heb ik er ook steeds minder schrik in.
Het herstel van het gaatje gaat niet zo hard als ik gehoopt had, maar ik wacht het af… Ik hoop dat het snel geneest en dat mijn linker arm ook weer mobieler word in beweging, want momenteel is het geheel vooral erg stijf.