4 jaar

Je was er eigenlijk altijd al, vanaf mijn geboorte keek je al naar mij en achtervolgde je me. Toch heeft het een lange tijd geduurd voordat wij elkaar ontmoette.

Ik wilde graag wat goeds doen voor andere mensen, maar jij stak daar twee stokjes voor. Na deze eerste ontmoeting hebben we drie maanden om elkaar heen gedraaid. Jij wist al als geen ander, dat ik jou zou treffen. Wanneer dat zou zijn, was ook voor jou een vraag.

Op 18 oktober 2011 was het zover, je had een bemiddelaar ingezet om ons te bemiddelen en elkaar echt te ontmoeten. Ik trof je aan en werd gelijk emotioneel. Je zette mijn leven op zijn kop en nooit zou het meer hetzelfde worden. Je deed me pijn door één van mijn grootste wensen weg te nemen. Ik vroeg onze bemiddelaar of het niet mogelijk was de wens alsnog een nieuw leven te geven, maar dat was geheel uitgesloten.

Hierna ging onze relatie met up’s en downs, de echtscheidingspapieren lagen op de loer, maar telkens kwam het terug dat de twee stokjes niet weg te nemen zijn. Soms voel ik me samen met jou op zijn sterkst en kan ik zelfs zelfspot hebben over ons, terwijl andere momenten jij mij het leven zuur maakt en tot intense verdriet en boosheid kan leiden. Helaas zit er een scheiding tussen ons niet in, want we hebben een samenzijn tot mijn dood.

Vandaag is het zover, ons 4-jarige jubileum, een memorabele dag, want ik kan onze ontmoeting  bij de gynaecoloog als de dag van gisteren herinneren. Een diagnose van het syndroom van Klinefelter, het extra X-chromosoom, het zal altijd blijven en er mee omgaan gaat met pieken en dalen. Vandaag is daarom voor mij een speciale datum/dag, waarbij ik in elk geval een kaasje brand voor de up’s en downs die de afgelopen jaren hebben gehad.