Veranderingen

Veranderingen… Je hebt er eigenlijk veel mee te maken in het leven. De ene verandering pakt anders uit dan de andere, maar ik ben er stellig van overtuigt dat een verandering goed is. Het slijten van oude gewoonten zou betekenen dat je stil komt te staan, en bij stilstand denk ik aan achteruit gaan.

Er zijn verschillende veranderingen die nu bij mij bezig zijn. Allemaal op een verschillend niveau, dat wel… En uiteindelijk moesten er ook beslissingen gemaakt worden, die ik ook genomen heb.

Dag Klineforum!

Het Klineforum, het forum van de Nederlandse Klinefelter Vereniging ben ik in augustus 2012 voor gevraagd om het beheer over te nemen door de toenmalige beheerder. Indertijd lag het forum op zijn gat: er werden wel wat berichten geplaatst, maar interactie tussen de verschillende leden, die was ver te zoeken. Ik stelde doelstellingen samen die ertoe moesten leiden dat er meer professionele kennis op het forum gegeven kon worden en meer online lotgenotencontact. Dat heeft uiteindelijk ook geleid tot moderne software die voor gebruikers in oktober 2014 in gebruik kon worden genomen. Daarnaast is er in 2014 een tweede man bijgekomen, die als moderator mijn vaste sparringsmaatje is en was. Wij samen voer(d)en het beheer, al was ik als beheerder vooral op de voorgrond met het account, zodat mensen niet dubbel aangesproken werden. Een erg fijne samenwerking, al zeg ik het zelf. Ook de professionele kennis van artsen en specialisten is steeds meer verbeterd. In de afgelopen jaar zijn er vier online spreekuren geweest en tot de zomer staan nog 2 spreekuren gepland waarin gebruikers van het forum vragen kunnen stellen over een bepaald onderwerp.

Toch voelde ik steeds meer weerstand voor deze “baan”. Het is allemaal op vrijwillige basis, en als iets op vrijwillige basis gebeurd, dan moet je het werk op zich echt onwijs tof vinden om te doen, of daar voldoening uit halen waarbij je je er goed bij voelt en anderen “blij” maakt. Met name de erg negatieve berichten van de laatste weken en maanden heb ik geen prettig gevoel bij: een aantal mensen zitten op het forum dermate in een slachtofferrol, maar willen dan ook niet echt de moeite doen om daar “iets” mee te gaan doen en dat past niet bij mijn persoonlijkheid. Het kost mij daarom ook steeds meer energie, dan dat het mij zelf energie oplevert. Iets wat ik toch wel belangrijk vind. Daarnaast stelde ik mijzelf nog een andere vraag, namelijk of ik “groeipotentie” zag voor mijzelf waardoor ik via de vereniging een goede bijdrage kon geven aan lotgenoten… En eerlijkheidshalve, moest ik dat beantwoorden met een “nee”. De enige groei die er nog in zit, is een samenwerking met het ledenblad, en de persoon die daar achter zit, is nu net de persoon waar de laatste maanden mijn “allergie” te groot voor is geworden om daar nog mee samen te kunnen én willen werken. Ik kan best veel hebben (vind ik zelf), maar ik kan niet zo goed tegen mensen die hypocriet zijn en mensen die een beetje de “pot verwijt de ketel”-principe erop na houden. Zeker niet als het al langer speelt: het beruchte emmertje is overgelopen en mijn grenzen zijn bereikt. Uiteindelijk heb ik op 1 februari jl. dan ook het bestuur formeel op de hoogte gebracht dat ik per 1 juli 2015 ga stoppen als forumbeheerder, maar dat ik het seizoen van online spreekuren af maak omdat het voor die artsen het fijnste is dat ze met 1 contactpersoon van doen hebben en tegelijkertijd ook iemand kan vinden die het forum als forumbeheerder wil overnemen. De moderator en ik hebben het er al wel over gehad, maar hij voelt zich het prettigst als “side-kick” en niet zo zeer als hoofdelijk beheerder, wat ik ook wel snap.

Hallo wijkraad!

Sinds ik in december ben verhuisd, ben ik betrokken geraakt bij de wijkraad in deze buurt. Dat leek mij ook wel slim, om zo de mensen in de buurt beter te leren kennen en daardoor een hogere gun-factor te creëren wanneer mensen dan toch wel een massage nodig zijn of ergens last van hebben. Daarom heb ik zitting genomen in de wijkraad, waar ik dan -wederom- iets meer me bezig ga houden met de website en het onderhoud ervan. Een stuk eenvoudiger dan het Klineforum, dat dan weer wel en op dat vlak niet zo een uitdaging, maar wel heel leuk omdat je de buurt goed leert kennen van de voorkant, maar ook de organisatorische achterkant.

Wat wel grappig was, was dat ik net de eerste vergadering had gehad, en 3 dagen later ontmoette ik al de nieuwe burgemeester van Groningen in het wijkgebouw.

Hallo bijbaan!

Sinds een jaar of twee merk ik veel meer van het gegeven dat mensen minder te besteden hebben. Ook de bezoekfrequentie van klanten in mijn massagepraktijk is sterk gedaald. “Vroeger”, kwamen mensen nog wel eens preventief of voor het onderhoud van het spierstelsel. Anno 2015 is het de trend dat men komt op het moment dat iemand ergens last van heeft én ook pas weer een nieuwe afspraak maakt, op het moment dat iemand dus ook weer een klacht heeft (en ik als masseur weer opnieuw moet beginnen). Het gevolg is echter wel dat het inkomen aan het dalen is en het laatste half jaar zeker zeer dramatische is. Ik heb dus de keuze gemaakt om erbij te gaan solliciteren en een baantje voor overdag te vinden, want ‘s avonds en op zaterdag komen nog wel klanten, maar het is simpelweg niet genoeg omdat het totaal niet stabiel is. Enigszins weet je dat als ondernemer, maar als ik kijk naar een paar jaar geleden, wist ik wel dat ik alle vaste lasten ervan kon voldoen.

Dat heeft ertoe geleid dat ik sinds afgelopen dinsdag overdag een bijbaan heb bij de rijksuniversiteit Groningen in de spoelkeuken van één van de bedrijfsrestaurants waar studenten en docenten hun lunch consumeren. Zelf moet ik een beetje wennen aan het feit dat ik weer voor een baas werk, aan de andere kant: in het werk heb ik wel mijn eigen domein die ik redelijk naar eigen inzicht mag inrichten en eigen mag maken. Dus dat is wel heel fijn! Het gehele proces is ook wel bijna geautomatiseerd in de spoelkeuken, maar het is vooral op een hoog tempo doorwerken om kratjes door de wasmachine (lees straat) te halen en weer leeg te pakken. Studenten ordenen het als het goed is al, al hebben sommige studenten daarin toch een lakse houding. Maar vind het werk, best leuk. Ik hoef namelijk niet zwaar na te denken over de consequenties en voelt een beetje als een soort van “vakantie”. Ook vind ik het wel weer leuk om collega’s te hebben.

Gistermiddag kwam de leidinggevende naar mij toe dat ze toch wel heel blij met mij zijn en dat ze wel hopen dat ik daar vast blijf. Ik heb wel aangegeven dat ik voor die 12 uur in de week die zij mij bieden, dat niet kan garanderen. Ze heeft in elk geval ook aangegeven dat ze met haar bazen wil overleggen of ik ook meer kan doen bij de RUG wat eerder op de dag, zodat ik ook meer uren krijg (en dus stabieler qua inkomen). Dus het is afwachten of daar meer uit voort komt.

Het leidt er in elk geval toe dat in de massagepraktijk eigenlijk geen middagen zijn waar je een massage kan inboeken (m.u.v. zaterdagmiddag en de zondagmiddag wat nu een proef is). Maar ben daar wat dubbel in, aan de ene kant: mensen die een massage van mij willen, moeten best vermogend zijn, dus werken zij over het algemeen en is de avond  heel geschikt, maar aan de andere kant mensen die in de avond of nachtdienst zitten, zouden overdag misschien juist willen. Maar tja, er moest nu eenmaal een keuze gemaakt worden.

Sollicitatiegesprek energieleverancier

Gisteren had ik tevens ook nog voor ik in de spoelkeuken stond nog een sollicitatiegesprek bij een energieleverancier (ik ga even geen naam noemen). Ik had gereageerd op de functie van “Klantadviseur” met daarbij dat je eventueel zou gaan verkopen bij een shop-in-shop formule (dus dat de energieleverancier een soort verkoop/servicebalie in een bestaande winkel heeft). Dat leek me wel wat, omdat ik zelf eigenlijk altijd wel bezig ben met energie en ook wel zou moeten gezien ik met mijn massagepraktijk normaal best wat zou moeten stoken voor mensen om het aangenaam te maken. Gisteren was het tevens “warme truiendag“, dus ik dacht… ik ga gepast heen in een warme trui, om zo toch te laten zien dat ik met energiebewustzijn bezig ben. Dat werd ook wel geprezen als creatief, maar was in hun ogen not-done voor een sollicitatiegesprek. Persoonlijk denk ik ook niet dat het hem gaat worden met hun (ondanks dat ze meer uren kunnen bieden dan de RUG), omdat ze wel erg vielen over de representatie. Ik vind het ook wel wat dubbel, want uiteindelijk krijg je van hen bedrijfskleding, dus in hoeverre dat nou essentieel is, weet ik ook niet. Verder kreeg ik wel wat opstekers/tips, om minder eerlijk te zijn bij een sollicitatie. Ze vroegen bv. of ik me had voorbereid, en ik gaf aan dat ik gesprekken op gevoel volg, dat vonden ze een negatieve eerste indruk. Terwijl als ze mij verder hoorden praten, ze wel meer hoorden wat ze aanstond en mijn “stemgeluid” als prettig en rustig ervaarden. Verder vonden ze me wel communicatief vaardig en goed dat ik nadacht over antwoorden. Maar al met al, juist omdat ze zo bleven hangen op de representatie, denk ik dat het hem niet zou worden. Ik zou het ook niet heel erg vinden, als ik weer meer uren bij de RUG krijg, om heel heerlijk te zijn.

Syndroom van Klinefelter bij sollicitaties

Ik lees regelmatig van mannen met het syndroom van Klinefelter dat hun werkgever niet op de hoogte is van dat zij het syndroom van Klinefelter hebben. Zelf heb ik op mijn CV wél vermeld dat ik forumbeheerder ben (straks was) bij de Nederlandse Klinefelter Vereniging. Ik heb daarbij bij sollicitaties geen vragen of opmerkingen gehad. Ik denk ook dat het van minder belang is op het moment dat je niet echt of nauwelijks hinder ervan ervaart, of eigenlijk: het is ook maar net hoe je ermee omgaat. Er zit een wezenlijk verschil tussen het voelen van een slachtoffer van het syndroom, of het erkennen dat je het syndroom hebt, maar niet bent.

Weet jouw baas / leidinggevende dat jij het syndroom van Klinefelter hebt?