Een week of twee geleden heb ik een aantal hoofdstukken opgestuurd naar uitgeverij De Bezige Bij. Niet zozeer omdat door hun wel of niet mijn boek word uitgegeven. Het is zeker dat het gebeurd, maar meer omdat de plaatselijke boekhandel mij had verteld dat zij regelmatig jonge auteurs in hun portfolio opnemen. Ik was sowieso van plan het in eigen beheer uit te geven en heb om die reden ook al een ISBN nummer geregistreerd. Echter dacht ik; waarom niet proberen om het via een uitgever te doen: nooit geschoten is altijd mis. Dus gewoon doen! Dus dat had ik zo gedaan. Gisteren kwam dan een brief door de brievenbus met de “uitslag”. Eigenlijk was de uitslag niet zozeer teleurstellend, wel was teleurstellend dat het een standaardbrief was waar niet eens de moeite was genomen om een persoonlijke aanhef te gebruiken, evenals mogelijke tips waarom het tot het besluit was gekomen. Helaas was dit niet het geval en stond er een kriebel met een pen onder dat een handtekening moest voorstellen.
Nee, een verrassing was het niet dat het boek niet word uitgegeven door een uitgever. En eigenlijk vanuit commerciële redenen ook wel logische: immers is er nu niet een hele grote markt beschikbaar, maar een specifieke markt als het gaat om Klinefelter-mannen die opzoek zijn naar vergelijkingsmateriaal. En kan me voorstellen dat sommige mensen vanuit hun vak wellicht geïnteresseerd zijn of gewoon breed geïnteresseerd en daardoor het zouden gaan lezen, maar het is geen boek van een Kluun of een Maarten van Rossum, dus is niet per definitie zo dat het grootst verkocht word.
Maar geen nood: ik ga gewoon verder met mijn oude plan, en dat betekent het boek in eigen beheer uitgeven. Net zoals ik dan van plan al was voordat ik overwoog om het stuk naar een uitgever te sturen. Ik ben namelijk -al zeg ik het zelf- goed genoeg met publiciteit en PR. Ik weet hoe het moet en kan daar ook een plan van aanpak van maken. Het plan zoals ik het in mijn hoofd had, word dus gewoon voortgezet. Dus nu eerst een boek schrijven en dingen afwachten. Afwachten hoe het verloopt met de plastische chirurg gezien dat word meegenomen, hoe ik mijn nieuwe ik vorm, hoe het verloopt met testosteronmedicatie en dat soort dingen. Inmiddels ben ik dan ook, omdat het even wat stiller is rondom de medische kant, even het stuk wat ik geschreven had tot nu toe, even opnieuw aan het doorlopen. Dingetjes aanpassen, wijzigen en misschien in een iets andere volgorde zetten, voordat het naar een derde gaat om het ook op Nederlands te laten redigeren: daar ben ik gewoon niet goed in. Ik heb een brede woordenschat, maar als het aankomt op grammatica of spelling van sommige woorden en al helemaal het D/DT-verhaal, heb ik daar niet de aandacht voor of ben ik er simpelweg gewoon blind voor. Weet niet of dát specifiek bij Klinefelter hoort, behalve dat het bekend is dat er taalstoornissen kunnen voordoen, maar weet niet of je dit eronder kunt zetten.
Het boek komt er, hoe dan ook. Daar heb ik inmiddels mijn persoonlijke missie van gemaakt. Dan maar zonder uitgever. Ik kan veel dingen zelf, desnoods met een beetje hulp van anderen. Ik heb gelukkig al verschillende contacten binnen de media, waardoor ik mogelijk via hen het boek, wanneer deze uitgegeven word, publiciteit zou kunnen krijgen. Daarnaast heb ik zoals eerder gezegd besloten om 3 uitgaves te doen: een gewoon boek, een “grootletter”-boek waarbij de lettergrootte iets groter is voor mensen met concentratiestoornissen en een digitale variant. Wanneer het uitkomt, weet ik nog niet precies, maar mijn eigen streven is rondom oktober 2012. Dit zou ik symbolisch mooi vinden; dan is het een jaar geleden dat ik de diagnose te horen kreeg.