Gisteren was het EIN-DE-LIJK zover: ik had een afspraak bij de chirurg, eigenlijk iets waar ik al sinds mijn afspraak met de endocrinoloog op 21 november naar uit had zitten kijken en zeker de laatste week echt de nachtjes zat af te tellen. De kerstdagen vond ik daarom ook een stuk minder interessant.. Was het maar over, was het maar 27 december. Dat zat eigenlijk steeds in mijn hoofd.

De nacht voor gisteren was onrustig. Meerdere malen eigenlijk wakker gelegen van opwinding, net als een klein kind voor pakjesavond had, had ik dat voor deze kennismakingsafspraak met de chirurg. Er waren een aantal aspecten belangrijk, de ingreep zelf, hersteltijd en niet onbelangrijk: de dekking binnen de zorgverzekering. De chirurg heeft verschillende aspecten uitgelegd, gelukkig was het zo op het moment dat ik binnen kwam, dat ze al op de hoogte was van het dossier en wist überhaupt wat het syndroom van Klinefelter is, wat al een geruststellende indruk geeft. Ook liep ze uit en dat is voor mij enkel het teken dat de arts tijd voor je neemt.

Ze legde uit dat de endocrinoloog een verwijzing had gestuurd met de vraag of borstvorming met klierweefsel verwijderd kon worden. Daar kon ze heel concreet over zijn: dat kon. Toen dacht ik al, dat is fijn dat het kan. Toen wou de chirurg mijn borsten even zien en voelen, met name in welke omvang de klierweefsel aanwezig is. Ze dacht wel dat het een A-cup zou zijn wat ik nu had. Zelf had ik met behulp van zo’n tabel al gemeten dat het een AA cup is… Nu blijkt het toch weer groter te zijn. Dat is weer wat minder… Maar des ter meer reden dat het wat mij betreft verwijderd mag worden en liever vandaag nog dan morgen. Mijn leven lang, en sinds de puberteit al helemaal, heb ik borstvorming, zelfs toen ik extreem was afgevallen, behield ik mijn borstvorming (wat nu net een reden was om af te vallen). Op het voortgezet onderwijs ben ik er regelmatig door gepest en konden sommige jongens hun handen ook niet thuishouden. Het zou een opluchting zijn dat het verwijderd word… Niet meer die vrouwelijke vormen! Ha-le-lu-ja! Dat zou een opluchting zijn zeg. Ik zal dan mogelijk door de ingreep van de verkleining niets meer kunnen voelen in mijn tepels, maar goed, ik zie dat niet zo als een probleem. Ik kan me voorstellen dat het bij een vrouw iets anders ligt, met name ook omdat het een erogene zone ligt, maar als vent zou ik zeggen; ik heb maar één erogene zone. Richt je dan maar daarop!

Nu is het echter nog wel afwachten. In eerste instantie moet de zorgverzekeraar groen licht geven voor deze operatie. De chirurg schatte in dat dit niet een probleem is, gezien de borstvorming gevormd word door een chromosomale afwijking, en niet door gedrag. Daardoor kan ik er niets aan doen. Daarnaast heb ik met deze vorm verhoogde kans op borstkanker, wat de kans net zo groot is als bij vrouwen. Daarom word er ook gesproken van een borstamputatie, omdat de gehele borst word verwijderd zodat het weer twee erwtjes op een plankie worden. Voordat deze uitspraak word gedaan, duurt het vier tot zes weken. En als er dan groen licht komt, zal ik dan op de wachtlijst worden gezet, wat nog eens zestien weken duurt. Iets wat ik niet begrijp, is waarom ze dat dan niet direct doen, als het niet word vergoed, word je er weer vanaf gehaald en heeft de persoon na mij weer een plekje verder.. Ach ja, ik moet ook niet alles willen begrijpen misschien..

Er gaat dus weer een spannende periode tegemoet, afwachten wat de zorgverzekeraar bepaald en afwachten op de daadwerkelijke operatie.

Deel dit: