Target behaald

Inmiddels is de operatie alweer vier weken geleden. Eigenlijk gaat de tijd best snel en ik heb me nog amper verveeld in de afgelopen weken en dat lijkt me op zich al een goed iets, want had dat van mezelf wel verwacht dat ik dat zou gaan doen. Natuurlijk heb ik ter plekke wel verschillende bezigheden voor mijzelf bedacht, maar dat is niet zo erg: dat helpt juist tegen de verveling.

Afvallen

Ook ben ik na de operatie actief begonnen met afvallen. Voordat ik met de proef begon om te kijken naar de energiebehoefte die ik heb, kreeg ik een goed beeld van de energiebehoefte die ik maximaal heb wanneer ik een dag geen beweging heb, zoals de meeste van de dagen zijn gedurende de herstelperiode. Daar houd ik dan ook rekening mee en zorg dat ik daar absoluut onder blijf. Mijn ontbijt bestaat sindsdien uit een maaltijdshake van Weight Care. Dat omdat op mijn ontbijt de meeste winst in kilocalorieën te behalen was. Al met al, probeer ik op een dag maximaal 1200 kilocalorieën te behouden, omdat ik op die wijze optimaal af zou vallen. Bij een energie-inname van rond de 1500 kilocalorieën zou ik namelijk stil gaan staan, en dat is nu net niet de bedoeling. Mijn startgewicht voor de proef was 103,8 kilo. Ik heb daarna stapjes van 5 kilo gemaakt, dus eerst terug naar 100, 95, 90 en zo verder, waardoor het geen uitzichtloos dieet word waarbij je nog  “zoveel” moet afvallen. Elke keer als ik een target gehaald heb, mag ik mezelf belonen, hetzij met bijvoorbeeld kleding, of wat lekkers te eten en dat soort dingen, waardoor ik mezelf beloon met goed eetgedrag. Dus de target van 100 kilo, was voor de operatie al behaald. En vanmorgen bij het wegen ben ik opnieuw door een targetlijn gekomen, die van 95 kilo. Momenteel weeg ik 94,6 kilo en dus het gewichtsverlies van 9,2 kilo. Daarmee ben ik niet alleen door de target gekomen, maar heb ik volgens de BMI schaal ook geen obesitas meer, maar val ik in de groep “overgewicht” met 29,9 BMI punten. De BMI schalen worden  voor volwassenen als volgt ingedeeld:

Minder dan 18,5 punten: ondergewicht
18,5 – 25 punten: gezond gewicht
25 – 30 punten: overgewicht
30 – 40 punten: obesitas (ook wel vetzucht genoemd)
40 punten of hoger: adipositas (ook wel ziekelijk vetzucht genoemd)

Ik heb overigens niet het streven, om tussen de 18,5 en 25 BMI punten te komen. Ik zou dan een gewicht moeten behalen van 78 kilo of minder. En zou zelf eigenlijk tevreden zijn bij 80 tot 85 kilo. Dus nog een paar stapjes daarvan verwijderd, en nog wel een hele tijd, maar zoals het nu gaat, vind ik het eigenlijk wel dikke prima.

Herstel operatie

Ja, nog maar vier weken geleden was het zover: de operatie. Na de operatie ontstond er een gaatje naast mijn linker tepel en ging dat herstel wat langzamer, maar dat gaat nu ook wel redelijk voorspoedig. Als ik zo naga, het is maar vier weken geleden… Het bevestigt voor mij in elk geval dat ik over een gezond lichaam beschik die een operatie goed kan verwerken én herstellen. Maar waar ik al wel heel blij mee ben, is dat er sinds een dag of vijf, nu een korstje op het gaatje zit, die ook steeds droog is. Dus inmiddels heb ik de vette gaasjes bij de verzorging verwijderd en sinds twee dagen heb ik alleen nog gewone gaasjes. En daarin lekt ook geen wondvocht, maar die gaasjes zijn meer een psychologische werking voor mij: het gevoel van dat het wondje nog enige bescherming heeft. Al wil ik aankomend weekend ook kijken of het zonder gaasjes goed gaat.

Voor de rest rondom de tepels (naast dat ene gaatje dan) zijn alle korstjes er zo’n beetje al af gevallen. Hier en daar zit nog een klein stukje korst. De tekening van de chirurg, de lijntjes, worden ook steeds vager bij het douchen of bij het verwijderen met desinfectiemiddel. Ik kan er nog niet echt op schrobben, en dat is niet meer dan logisch. Ondanks dat het vier weken gelden is, zijn de borsten nog wel wat gelig en is het nog wel gevoelig. Ook dat word steeds minder natuurlijk, maar zal ook zijn tijd nodig hebben. Het is immers nog niet zo heel lang geleden.

Vanavond komt Chantal langs, die heb ik gevraagd of ze langs wil komen voor een massage. Heb er wel bij verteld dat ik nog niet weet hoe het gaat verlopen, omdat ik eigenlijk mijzelf wil testen als het ware. Ik wil graag weten welke bewegingen ik al wel goed kan maken en welke ik beter nog even achterwege kan laten. Daarnaast wil ik gewoon weten hoe lang ik nu een massage in tijd achtereen vol kan houden zonder dat mijn ademhaling veel dieper word. Als op 29 augustus mijn eerste klanten weer komen, moet het niet zo zijn dat ik puffend met de massage bezig ben omdat mijn conditie nog niet weer is opgebouwd of dat ik een massage niet kan geven omdat het te gevoelig is. Of nog erger: omdat ik bewegingen niet kan maken omdat het dermate stijf is. Dat zijn dingen die ik de komende weken wel wat meer wil proberen en weer oefenen, want het is nu eenmaal een feit dat de massagepraktijk vandaag de dag alweer vijf weken gesloten is en ik in deze vijf weken helemaal niets aan massage behandelingen heb gedaan. En dat zal wel even weer opgebouwd moeten worden, met name op het oogpunt van de conditie.

Boek komt uit…

En eigenlijk is dat geen nieuws: dat het boek “Ik en mijn Klinefelter” uit gaat komen. Afgelopen week heb ik het hoofdstuk voor de plastische chirurgie afgeschreven en komende week schrijf ik nog maar 1 hoofdstuk: het slotwoord. Heb daar al wel een beetje een idee over, maar wou dat even op een “vreemde” locatie dan thuis gaan schrijven, omdat dan mijn concentratie vaak wat beter is en ik daardoor vaak wat inspirerende ben over wat ik schrijven wil. Heb natuurlijk al wel wat punten in mijn hoofd wat er in moet staan, zoals wat ik lastig vond om te schrijven, hoe het mij is verlopen, wat ik hoop dat mensen ná het lezen van het boek doen en tenslotte de mensen die ik echt moet bedanken, mijn familie, vrienden, voor het hoofdstuk relaties een ex, maar ook niet onbelangrijk de twee dames die de eerste en tweede redigeerronde hebben gedaan in het boek, waar ik ze natuurlijk ontzettend dankbaar voor ben. Karlijn had het grootste gedeelte al nagekeken, op deze laatste twee hoofdstukken na, waarop ik nog wel wat aanpassingen heb gedaan. Dat is nu alvast verstuurd naar de tweede dame, Lea van der Berg. Ik heb namelijk voor nu een beetje een globale planning gemaakt:

Hoe en wat precies de boekpresentatie eruit komt te zien, ben ik nog hard over aan het nadenken. Ik heb daar tot nu toe verschillende ideeën over. En moet gewoon nog even een keuze maken hoe ik dat het beste ga doen. Misschien in overleg treden met de Klinefeltervereniging of dat niet een dag is waarbij er ook gelijktijdig een lotgenoten bijeenkomst kan worden gehouden. Welke media ga ik erbij uitnodigen? Hoe wil ik het gaan aanpakken? Moet het juist groots, of juist klein en intiemer? Zal ik iemand uitnodigen die het boek dan officieel in ontvangst neemt? Allemaal dat soort zaken. Als je een leuk idee erover hebt, zou ik ook zeggen: schroom niet om contact met me op te nemen. Wanneer meer duidelijk word, zal ik natuurlijk hier ook berichten over hoe de boekpresentatie eruit komt te zien.