BOOS

Ik ben boos… Diep van binnen bruist het van boosheid, van frustraties, van irritaties. Niet even, maar inmiddels al toch weer een jaartje. Ik ben boos, boos op de onredelijkheid, boos op verschillende mensen, boos op de omstandigheden… Ik voel me gefrustreerd, ik kan het niet loslaten. Mijn boosheid-meter blijft maar oplopen tot…

BOEM… Een flinke klap, nee, niemand is fysiek geraakt, alleen ik, ik raak mijzelf. Wederom niet fysiek, maar emotioneel. Het gaat door mijn eigen grenzen heen tot de tranen over mijn wangen begin te lopen en iemand tegen mij zegt… “Het mag eruit. Je mag jezelf zijn. Ik zie en ik kijk dwars door je heen.” Het punt dat ik even mijn masker kon laten vallen en het viel. Je wil je groot houden. Huilen is toch niet iets waar je gezien mee wil worden? Ik ben vooral nog heel boos, niet verdrietig, of toch ook? Ik weet het gewoon niet meer, ik ben in de war… Wat voel ik eigenlijk nog?

Het loopt niet lekker, niet lekker op verschillende fronten en alles samen: het is wat te veel. Wat is er wel niet allemaal gebeurd de laatste tijd… Eigenlijk te veel in een te korte periode om goed te kunnen verwerken. Er zijn frustraties die niet allemaal éénzijdig bij mijzelf op te lossen zijn. Maar de frustraties uiten zonder de oplossing, heeft nog niet zover mogen komen. Al langere tijd heb een een vast contract voor hulp in de huishouding (of lichte ondersteuning thuis). Een klein contract van 15 uur, waarbij ik na uitval van cliënten, een structureel tekort kreeg. Ik heb tig keer mijn leidinggevende aangegeven: ik heb tekorten in mijn uren. Gemiddeld lukt het de werkgever niet om 1 op de 3 weken mij voldoende uren te geven, waardoor ik enorm in de min kom te staan. Ik nam in september het heft in eigen hand: ik kon elders meer werken, ik leverde uren én 1 van de nog 3 werkdagen in bij de werkgever, waarbij er nu nog 10 contracturen over waren. Die weten ze zelfs niet op te vullen in 17 uren aan beschikbaarheid. Ze vinden dat de oplossing bij mij ligt. Ik vind het allerminst redelijk wat verwacht word, maar hoewel het niet uitgesproken is als “we zouden je ontslaan als je niet meewerkt met ons”, komt het er wel op neer door de indirecte verwijzing door aan te geven dat ze me als ik deze voorwaarden bij aannemen had aangegeven, me niet hadden aangenomen. Eind volgende week moet ik mijn oplossing geven, maar de tot nu toe aangedragen oplossingen, worden niet geaccepteerd als het gaat om herroutering.

Tegelijkertijd zullen ze me liever kwijt dan rijk zijn. Het bedrijf houd zich niet aan de CAO en is niet zo blij (zwak uitgedrukt) dat ik als vakbondsconsulent aankaart dat ze reistijden tussen cliënten uit zouden moeten betalen of de stukken vanuit de ondernemingsraad openbaar moeten maken. Ik ben al gebeld door de directrice met mededelingen dat ik geen goed werknemerschap vertoon en ver mijn boekjes te buiten ga. Het levert boosheid op, boosheid omdat ik en mijn collega’s niet krijgen waar we in feite recht op hebben, boos om de onrecht…

Ik ben enorm boos, ik ben enorm boos op mijn (inmiddels) ex-leverancier (Airdancer te Echt) voor het leveren van onveilige producten. Voor het niet verstrekken van de veiligheidsdocumenten zoals het in de wet verplicht is, voor het onjuist bestickeren van producten. Ik kreeg op 18 juli jl. daarvoor een bezoek van een inspecteur van de Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit (NVWA) die mij per direct een handelsverbod heeft opgelegd. Na doorvragen bij Airdancer kreeg ik pas na een maand veiligheidsdocumenten in het Duits, iets wat al niet toegestaan is in de wetgeving. Ze nemen op geen enkele wijze eigenlijk hiervoor verantwoordelijkheid en wijzen terug naar de algemene voorwaarden die dus in strijd zijn met de wetgeving. Al met al een flinke kostenpost omdat alle spullen die ik heb niet meer verkoopbaar zijn of op een andere wijze te gebruiken dan in privégebruik. Maar wat moet je nu met 500 flesjes die je nog hebt liggen of liters aan massageolie die je niet mag gebruiken. Ik ben boos erover dat Airdancer daarin geen verantwoordelijkheidsgevoel heeft en enkel alleen op hun centen zit, ik heb dan ook zeker ook mijn leverancier gemeld bij de NVWA. Uiteindelijk zijn zij de partij die in een veel grotere massa de producten op de markt brengen. Ik hoop dan stiekem ook wel dat zij een beste boete ontvangen…

Ik ben ook heel erg boos op één van de vrijwilligers van mijn stichting. De persoon (noemen we gemakshalve X) had de functie tot vrijwilligerscoördinator, maar in feite deed X het beoogde werk niet. Ja, X zorgde dat de datumprikker eruit ging en dat de mensen er stonden, maar dat was het dan ook. X begon naast de schoenen te lopen, beslissingen te nemen waar er geen bevoegdheden waren en bemoeide zich in een gesprek via de inbox op Facebook terwijl ik ermee bezig was. X werd erop aangesproken dat de groepsdynamica niet gezien werd en dat X zich niet ermee moest bemoeien in gesprekken. Vervolgens na weken van wikken en wegen en zo’n 3 weken na een pittig gesprek besloot ik X te ontslaan uit de extra functie naast die van de functie masseur. Dat pikte X niet, dus in een besloten groep besloot X haar gal over mij te spuwen en daarmee de groep masseurs tegen mij op te zetten wat ik vernam afgelopen week. Bij de opbouw van de avond hoorde ik de masseurs er al over fluisteren, waarna na afloop van de avond ik flink voor blok werd gezet, waardoor er een grotere kloof is komen te ontstaan door halve waarheden. Bovendien vind ik dat beslissingen tussen bestuur en een individu niet in de groep besproken moeten worden, dat is zo negatief voor het groepsklimaat als er een rotte appel tussen zit. Wat mij zo boos maakt is vervolgens het ophitsen van de hele groep hierin en vervolgens alles omdraaien wat ik fout zou doen en zij niet. Ik word daar zelfs wel pisnijdig van, omdat X helemaal zich niet bewust is van welke tijd ik erin investeer en hoeveel frustraties X mij de afgelopen maanden heeft gegeven. Via een bureau die heeft geholpen bij de opstart van de stichting zal er binnenkort een groepsgesprek zijn zonder mij, om te kijken waar we de lucht weer verder kunnen klaren, maar de boosheid is er nog. Ik ben echter bang dat wanneer ik X eruit flikker, dit ook negatief voor de groep is.

Ik ben boos, boos op heel veel dingen die nu even in mijn leven centraal staan, boos op dingen die ik nog niet kan verwerken, die boosheid zit in mij te borrelen en afvloeien wil niet zo goed. De boosheid zit er al heel lang en kan er moeilijk maar een plek aan geven… Ik heb dan ook besloten om de hulp erbij te gaan halen. Helaas is binnen de GGZ nu eenmaal aan lange wachttijd, dus ik kom pas op 14 november in aanmerking voor een afspraak. Belangrijkste voor mij: hoe kan ik op een gezonde wijze om (leren) gaan met de frustraties, met de boosheid, met het voortvloeiende verdriet dat het mij geeft, want ik voel me ook niet leuk naar anderen toe. Er ligt een beetje veel op mijn bordje, maar momenteel is er maar weinig ruimte om er spul van af te gooien… Nee, het maakt het niet makkelijk.