Inmiddels is het een jaar later, dat ik de gyneacomastie operatie heb ondergaan om de borstvorming die ik had, operatief te laten verwijderen. Gynaecomastie is borstvorming bij de man, die bij veel Klinefelter-mannen voorkomt. Ik had er al heel lang last van en ik kreeg door mijn diagnose de kans dit operatief te laten verwijderen. Van die kans heb ik gebruik gemaakt en op 11 juli 2012 heb ik na maandenlang wachten, de operatie ondergaan. Dit ging via een dagopname, waarbij je ‘s ochtends binnen kwam en aan het einde van de dag het ziekenhuis weer kon en mocht verlaten.

Als ik terugblik op het afgelopen jaar, ben ik nog steeds heel blij dat ik de operatie heb laten uitvoeren. Voor de operatie had ik een kleine B-cup, wat mij in mijn leven beperkte voor mijn gevoel. Met name in de kledingkeuze en daarnaast belemmerde het mij om activiteiten te ondernemen zoals te zwemmen. Dat vertrouwen, en het vertrouwen in mijn “nieuwe ik” is wel weer terug gekomen, ook wel mede door het feit dat ik weer een relatie heb, want dat was mijn angst eigenlijk altijd met de borstvorming, of ik wel een partner kon krijgen met mijn tieten, maar zonder tieten, voelt het toch fijner… Ik heb de hare nu, en dat bevalt me een stuk beter…

Ook in mijn kledingkeuze geeft het momenteel gewoon meer vrijheid. Vrijwel na de operatie heb ik mijn bedrijfskleding voor mijn massagepraktijk ook aangepast, eindelijk in polo’s. Dat kon eerder minder goed, omdat de borstvorming daarin te veel benadrukt werd. Nu dat weg is, kon het wel en gelijk gebruik van gemaakt. Ook in mijn vrije tijd kleding zijn er meer polo’s en shirts bij gekomen die nu wél goed vallen, nu de borstvorming weg is. Heerlijk gewoon, dat ik niet extreem grotere kleding hoef te zoeken die dan niet extra strak om mijn tieten zouden zitten, als ik ze nog had.

De herstelperiode van de operatie was echter wel lang. Ik mocht 9 weken niets ondernemen in mijn massagepraktijk, maar ook niet in de vorm van sport. Daarna moest ik weer langzaam opbouwen, zodat mijn spieren weer konden wennen aan druk, maar ook mijn nieuwe lichaam weer moest leren “samenwerken” met hoe het er nu uit ziet en erbij ligt. Ik vind het nog altijd grappig dat ik nu wel de pectoralis major (grote borststpier) zie bewegen als ik mijn bewegingen uitvoer; iets wat voorheen gewoon niet zichtbaar was. De periode vond ik zelf erg lang duren, maar vooral omdat ik moeite heb met stilzitten voor zo’n lange periode waarin je ook gewoon niets mag doen.
Uiteindelijk heeft het nog enkele maanden geduurd voor ik weer volledig open ben gegaan in de massagepraktijk en de maximale aantal uren beschikbaar heb gesteld bij mijn klanten. Pas in maart 2013, 8 maanden na de operatie voelde ik me weer goed genoeg om de volledige beschikbaarheid aan uren open te gaan voor mijn klanten. Het heeft dus een behoorlijke weg geduurd, voor ik weer volledig op de been was.

Had ik het er voor over? Dat is en vraag die ik vaak gesteld kreeg, en nog steeds kan ik volmondig hier een ja op zeggen, want ik voel me een stuk beter in mijn vel, ondanks dat het af en toe nog wel gevoelig is. Zeker wanneer mijn vriendin op mijn linker borst, die toch een langer herstel nodig had, ligt, dat ik haar soms even moet vragen om anders te liggen. Dit omdat het toch wat gevoelig is rondom het littekenweefsel, net als dat het soms (met name met warm weer) meer jeukt. Maar ondanks dat, zou ik het niet anders willen.

Ik heb vandaag ook even foto’s gemaakt met mijn mobiele telefoon, hoe het nu na 1 jaar operatie eruit ziet:

Frontaal aanzicht:

frontaal aanzicht gynaecomastie operatie 1 jaar later - syndroom van Klinefelter

 

 

Linker- en rechterborst:

1 jaar na de gynaecomastie operatie linker borst - syndroom van Klinefelter

1 jaar na de gynaecomastie operatie rechter borst - syndroom van Klinefelter

 

 

 

Deel dit: